Toen Steve en Natalie Brody in juli 2017 naar Denali National Park in Alaska vertrokken, waren ze klaar voor de uitdaging. Het stel uit Minneapolis, beiden in de veertig, waren ervaren wandelaars die al de Rockies, de Appalachian Trail en zelfs Patagonië hadden doorkruist. Ze planden een tiendaagse trektocht door de wildernis op een van de minder bekende paden van Denali, uitgerust met hoogwaardige uitrusting, een satelliettelefoon en een gps.

De eerste drie dagen verliep alles volgens plan. Ze namen twee keer per satelliettelefoon contact op met de familie en meldden het goede weer en de ongelooflijke uitzichten. Op 10 juli stuurden ze een laatste kort bericht:    “Aangekomen bij de Tlat-rivier. Alles is goed. Volgend bericht over twee dagen.”

Het volgende bericht is nooit aangekomen.

De verlaten tent

Toen het gps-signaal verdween, begon de zoektocht. Rangers en helikopterbemanningen vonden de tent van het stel, goed beschut in een vallei enkele kilometers van hun geplande route.

Binnenin zaten rugzakken met eten, een set kleding en elektronica. Twee essentiële overlevingsspullen ontbraken echter: slaapzakken en wandelschoenen.

Er waren geen tekenen van een aanval of worsteling door een dier. Het was onbegrijpelijk dat ervaren wandelaars hun kamp op blote voeten in de wildernis van Alaska zouden verlaten. Reddingswerkers zochten het gebied twee weken lang zonder succes. Het officiële dossier vermeldde: ”    Vermist onder onbekende omstandigheden.”

Zes jaar later: een trieste ontdekking

In de zomer van 2023 keken professionele klimmers die een naamloze bergtop in hetzelfde gebied beklommen in een kloof en zagen twee bevroren menselijke figuren in het ijs, 15 meter lager.

De lichamen, later door DNA-analyse geïdentificeerd als die van Steve en Natalie, waren opmerkelijk goed bewaard gebleven, gemummificeerd door de kou. Ze droegen winterparka’s en oversized broeken, geschikt voor de extreme kou. Deze kledingstukken behoorden niet tot hun normale kleding en waren twee of drie maten te groot.

Blessures en een onmogelijke overgang

Forensisch onderzoek wees uit dat Steve ongeveer een week voor zijn dood een gebroken pols had opgelopen en zijn linkeroog met geweld was verwijderd. Natalie’s verwondingen waren licht – kneuzingen en schaafwonden – maar een voorwerp dat om haar nek hing, maakte het mysterie nog groter: een Zweeds paspoort van Lars Anderson, een 25-jarige die in 2009 verdween in Nationaal Park Jotunheimen, Noorwegen.

Interpol bevestigde dat Andersons verdwijning onverklaarbaar bleef en dat er geen bewijs was van zijn reis naar de Verenigde Staten. Er is geen verband vastgesteld tussen hem en de Brody’s.

Theorieën die niet werken

De politie van de staat Alaska heeft een zwakke theorie geopperd: een aanval door een onbekende persoon, mogelijk een kluizenaar, die Steve verwondde, het echtpaar hun laarzen en slaapzakken uittrok en hen vreemde winterkleding aantrok voordat ze stierven door onderkoeling.

Maar deze uitleg liet grote hiaten achter:

Waarom het Zweedse paspoort?

Waarom lieten ze het gewonde echtpaar gaan in plaats van de aanval te stoppen?

Waarom zou je alleen bepaalde uitrusting meenemen en waardevolle spullen achterlaten?

Een nog zorgwekkender hypothese

Een voormalig officier van de militaire inlichtingendienst van het Noordpoolgebied opperde een verontrustend alternatief: de Brody’s waren iets onmenselijks tegengekomen.

Hij beschreef een hypothetische roofdier,    de zogenaamde “circumpolaire aaseter    “, die leeft in de pool- en subpolaire gebieden van Alaska tot Scandinavië. Volgens deze theorie:

Territoriale opportunisten:    Zij vallen kleine groepen aan die hun territorium binnendringen en verjagen deze liever door ze te verwonden dan te doden.

Imitatiegedrag:    Ze observeren mensen en imiteren hun kleding en gereedschapsgebruik zonder de functie ervan te begrijpen. Soms kleden ze hun slachtoffers in slecht passende kleding, die ze van eerdere ontmoetingen hebben meegekregen.

Verzamelaars:    Net als eksters nemen ze objecten in beslag die hun aandacht trekken: elektronische apparaten, identiteitskaarten. Het paspoort van Lars Anderson zou wel eens een van deze trofeeën kunnen zijn, die later om onbekende redenen aan Natalie werden toegekend.

Soort verwonding:    Het uitgestoken oog en de verbrijzelde pols zijn intimiderende of defensieve verwondingen, geen conventionele menselijke aanval.

Als dat waar was, zouden de Brodys verminkt kunnen raken, beroofd worden van essentiële overlevingsuitrusting en gedwongen worden om over de gletsjers te zwerven tot ze zouden sterven door onderkoeling.

De stilte van de autoriteiten

Officieel is de zaak gesloten: de moord is nog steeds onopgelost. Het paspoort, losse kleding, gps en satelliettelefoons zijn echter nog steeds spoorloos. De forensische rapporten werden gedeeltelijk geheim gehouden en de staatsautoriteiten hebben geen verdere verklaringen afgegeven.

Om te kunnen toegeven dat iets, menselijk of anderszins, ongemerkt van Noorwegen naar Alaska kan reizen en op vergelijkbare wijze doden kan veroorzaken, is een herziening van de veiligheidsprotocollen in het hele Arctische gebied nodig.

Een bericht van het ijs

De geconserveerde lichamen van Steve en Natalie vertellen een verhaal vol trauma, vreemde logica en een paspoort van een ander continent. Of hun dood werd veroorzaakt door een verwarde kluizenaar, een georganiseerde maar onbekende aanvaller, of iets mysterieuzers, vragen blijven onbeantwoord.

Ergens in de eindeloze stilte is de persoon die Lars Andersons paspoort in Noorwegen meenam en in Alaska achterliet misschien nog steeds onderweg. En nog steeds bezig geld in te zamelen.