Het was een moment van diepe reflectie, toen Tim Declercq, recordhouder en een van de meest gerespecteerde wielrenners van zijn generatie, zich openstelde over zijn collega en goede vriend Wout van Aert. Voor velen is Wout van Aert een fenomeen in het wielrennen, een atleet die niet alleen furore maakt in de klassieke koersen, maar ook als allrounder zich onderscheidt in grote rondes en de meer uitdagende etappes van de Tour de France. Maar de man achter de mythe, zoals Declercq het zag, was veel complexer dan alleen een wielerheld.
“Complimenten aan Wout van Aert,” begon Tim met een glimlach, maar zijn stem had een diepe ernst. “Want hij zet zichzelf vaak opzij voor het team. Hij is altijd bereid om anderen te helpen, zelfs als dat betekent dat hij zijn eigen ambities op de achtergrond moet zetten. Maar ik vind hem te sterk voor dat, en ik weet dat het soms moeilijk voor hem is. Hij heeft zoveel talent en mogelijkheden, maar hij kiest vaak de rol van de teamspeler, ook al zou hij de ster kunnen zijn.”
Deze opmerking van Declercq was niet zomaar een compliment voor van Aert, maar eerder een erkenning van de innerlijke kracht en zelfopoffering van de renner. Het was een uniek perspectief dat zelden buiten de gesloten kringen van de wielerploeg naar voren kwam. Terwijl de buitenwereld Wout van Aert vaak zag als de onmiskenbare topfavoriet in talloze wedstrijden, wist Tim als geen ander hoe zwaar het was voor Wout om telkens de balans te vinden tussen zijn eigen dromen en de verantwoordelijkheden die hij had richting zijn teamgenoten.
Tim Declercq, die in zijn eigen carrière talloze uren in de schaduw van andere kopmannen had gewerkt, begreep als geen ander wat het betekende om op de achtergrond te blijven en alles te geven voor het grotere doel. Als een echte teamspeler had hij vaak de zware rollen op zich genomen tijdens de grote koersen, van kopwerk in de waaiers tot het slepen van teamgenoten door de meest lastige omstandigheden. “Het is niet altijd makkelijk om jezelf opzij te zetten,” vervolgde Tim, “zeker niet voor iemand zoals Wout, die zo veel talent heeft en de ruimte zou moeten krijgen om zijn eigen ambities na te streven.”
Het was diezelfde toewijding aan het team die de koers van Wout van Aert had gevormd, maar die ook een zware tol eiste van de Belg. Terwijl hij zijn indrukwekkende reeks overwinningen op het hoogste niveau had geboekt, bleef het publiek vaak onwetend over de ontberingen die hij moest doorstaan, vooral in het team dat hij leidde. Veel van de verhalen achter de schermen waren geheimen die nooit openbaar waren gemaakt, en Tim Declercq besloot een aantal van deze onvertelde verhalen te delen.
“Wat mensen niet altijd zien,” zei Declercq, “is hoeveel pijn Wout doorstaan heeft om zijn teamgenoten te helpen. Hij heeft etappes gereden die hij nooit zou hebben moeten rijden, en momenten doorstaan waar andere renners het zouden hebben opgegeven. Hij was vaak de man die de zware ritten deed, de ritten die zijn lichaam helemaal uitputten, terwijl anderen misschien met de rozen naar huis gingen. Hij is iemand die zich nooit in de schijnwerpers wil plaatsen, maar altijd het maximale geeft voor anderen.”
Declercq verwees naar de vele malen dat Wout van Aert zijn eigen kansen op overwinning had opgeofferd om zijn team te ondersteunen. Of het nu was door in de vroege ontsnappingen te zitten, het kopwerk te doen op de vlakke etappes of door zich in te zetten voor zijn teamgenoten in de bergen, Wout was altijd degene die zich opofferde voor het grotere goed. Het was niet alleen een teken van zijn sportieve capaciteiten, maar ook van zijn mentale kracht en het immense verantwoordelijkheidsgevoel dat hij voelde voor zijn team.
“Dat maakt Wout van Aert zo bijzonder,” zei Tim met oprechte bewondering. “Zijn mentaliteit, zijn bereidheid om alles voor het team te doen, maakt hem tot een van de grootste wielrenners van zijn generatie. Maar het is ook de reden waarom hij zo vaak zichzelf opzij zet. Omdat hij weet dat de ploeg belangrijker is dan zijn persoonlijke doelen, en dat de lange termijn overwinningen belangrijker zijn dan de kortetermijnroem.”
Tim ging verder door te zeggen dat Wout van Aert, ondanks zijn toewijding aan de ploeg, zich altijd voor het grotere plaatje had ingezet, en dat was wat hem volgens Declercq tot een uitzonderlijke renner maakte. “Wat mensen niet zien, is hoeveel er achter de schermen gebeurt. Hoeveel belasting er op zijn lichaam wordt gelegd, hoeveel mentale kracht het kost om keer op keer de zware rollen op zich te nemen. Hij is altijd bereid om anderen te helpen, maar ik weet zeker dat hij af en toe denkt: ‘Als ik gewoon voor mezelf had gereden, had ik dit of dat kunnen winnen.’”
Het was duidelijk dat Declercq diep respect had voor van Aert, niet alleen als renner, maar ook als persoon. Het ging verder dan de overwinningen op de grote koersen; het ging om de onzichtbare offers die van Aert had gebracht voor zijn team. En hoewel de wereld misschien alleen de podiumplaatsen en overwinningen zag, wist Tim dat de ware kracht van Wout van Aert zat in zijn vermogen om keer op keer zichzelf opzij te zetten voor het succes van anderen.
“Wout is een van de sterkste renners die ik ooit heb gezien, maar het is zijn vermogen om zijn ego opzij te zetten en voor het team te werken dat hem echt uitzonderlijk maakt,” besloot Tim. “En dat is iets wat je niet altijd kunt meten in overwinningen. Het gaat om de waarde die je brengt aan de ploeg, de opofferingen die je maakt voor anderen. Dat maakt Wout van Aert een legende in de wielerwereld.”
Wout van Aert’s reis is er een van doorzettingsvermogen, opoffering en onuitgesproken kracht. Het is een verhaal dat niet altijd in de schijnwerpers staat, maar volgens Tim Declercq is het juist de manier waarop Wout zijn eigen belangen opzij zet die hem tot een van de grootste wielrenners van zijn generatie maakt.
