In de annalen van de bergsport zijn er weinig verhalen die zo’n diepe weerklank vinden als dat van George Mallory en Andrew “Sandy” Irvine, die in juni 1924 verdwenen op de Mount Everest en een eeuwenoud mysterie achterlieten: bereikten ze de top bijna drie decennia voordat Tenzing Norgary en Edmund Hillary de beklimming in 1953 bevestigden? Mallory, een charismatische Britse bergbeklimmer, en Irvine, zijn jonge protégé uit Oxford, begonnen aan een gewaagde expeditie om ‘s werelds hoogste bergtop te veroveren, gemotiveerd door de Britse zoektocht naar ontdekkingsroem tijdens de Tweede Wereldoorlog. De ontdekking in 1999 van Mallory’s bewaarde lichaam op 8100 meter hoogte, samen met aanwijzingen zoals een ijsbijl uit 1933, heeft het debat levendig gehouden, maar Irvines lot blijft onzeker. Deze analyse onderzoekt de historische context van hun beklimming in 1924, de betekenis van hun ontdekkingen en de onopgeloste vraag over hun succes op de top. Daarmee ontstaat een boeiend verhaal dat Facebook-gebruikers kunnen delen en bespreken, terwijl ze terugkijken op de nalatenschap van deze pioniers.

Mallory’s leven en de roep van de Everest
George Herbert Leigh-Mallory, geboren op 18 juni 1886 in Mobberley, Cheshire, groeide op met het beklimmen van kerkmuren, een passie die zijn leven zou bepalen, aldus de New York Times . Hij volgde een opleiding in Winchester en Cambridge, waar hij uitblonk in sport en wiskunde. Zijn eerste beklimming van de Alpen op 18-jarige leeftijd, onder leiding van Alpine Club-lid Graham Irving, wakkerde zijn passie voor bergbeklimmen aan, aldus Wikipedia . Nadat hij in 1914 met Ruth Turner trouwde en in de Eerste Wereldoorlog diende, sloot Mallory zich in 1921 aan bij de Britse Mount Everest Reconnaissance Expedition, die 30.000 vierkante kilometer Himalayagebied in kaart bracht, een mijlpaal in de cartografie, volgens de Royal Geographical Society . Zijn poging in 1922 mislukte door een lawine en hoogteziekte, maar zijn vastberadenheid werd gesterkt, aldus National Geographic . Op 37-jarige leeftijd, uit angst dat zijn leeftijd hem zou beperken, sloot Mallory zich aan bij de expeditie van 1924 met Andrew Irvine, een 22-jarige ingenieur en roeier wiens technische vaardigheden Mallory’s ervaring aanvulden, aldus de Times . Op sociale media werden sepia-getinte foto’s van Mallory’s vastberaden blik op X geplaatst, waarbij gebruikers zich afvroegen of zijn beroemde rendier, “omdat het er is”, arrogantie of heldendom weerspiegelde, wat de fascinatie voor zijn vastberadenheid aanwakkerde.

De expeditie van 1924: een noodlottige beklimming
De Britse expeditie naar de Mount Everest in 1924, gesteund door de Royal Geographical Society, had als doel het prestige van Groot-Brittannië te herstellen na de nederlagen in de poolraces, aldus Wade Davis’ Into the Silence . Geplaagd door slechte planning en ziekte, richtte het team eind mei Kamp IV op op de North Col, op 6000 meter hoogte, volgens de Everest-gegevens uit 1924. Op 6 juni begonnen Mallory en Irvine, uitgerust met tweedkleding en ultramoderne zuurstofsystemen, aan hun beklimming van de North Col. Op 8 juni zag hun teamgenoot Noel Odell hen, als twee “zwarte stippen”, 240 meter onder de 8849 meter hoge piek, in een gestaag tempo bewegend voordat de wolken hen bedrogen, aldus PBS . Mallory’s laatste brief aan Ruth beloofde een fiftyfifty kans, maar hij beloofde “ons trots te maken”, aldus The Guardian . Zijn dood leidde tot nationale rouw, waarbij koning George V zijn ceremonie bijwoonde, aldus The Times . Facebookgebruikers deelden schetsen van de expeditie en discussieerden over de vraag of zijn rudimentaire uitrusting (2 liter zuurstof per minuut versus de moderne 4 liter per minuut) de tweede fase, een bijna verticale rotswand, zou kunnen overwinnen en daarmee de kwestie van de top open zou houden.
Aanwijzingen in het ijs: het mysterie ontrafelen

De eerste aanwijzing kwam in 1933 toen Percy Wyn-Harris een ijsbijl vond op 8400 meter, waarschijnlijk van Irvine omdat Nick Marks hem met de hand had gekerfd, hoewel hij beweerde dat zijn sherpa er een kruis aan had toegevoegd om hem te onderscheiden, aldus PBS . In 1936 zou Frank Smythe lichamen door een telescoop hebben waargenomen, een geheim dat in correspondentie uit 2013 werd onthuld, aldus The Guardian . Wang Hongbao, van een Chinese expeditie in 1975, meldde een “Engels-Engels” lichaam en begeleidde Mallory en Irvine op hun onderzoeksexpeditie in 1999, aldus National Geographic . Op 1 mei 1999 vond Conrad Anker Mallory’s lichaam op 8100 meter, bewaard gebleven door de permafrost van de Everest, met een gebroken been en arm, wat duidde op een fatale val, aldus The Guardian . De ijsbijl, 290 meter hoger, suggereert dat Mallory viel na een hoge klim, aldus Climbing Magazine . Mallory’s Kodak-camera is verdwenen, evenals de foto van Ruth die hij beloofde achter te laten op de top, wat volgens Smithsonian magazine speculaties over zijn succes aanwakkert . X-rated berichten delen mysterieuze afbeeldingen van Mallory’s stoffelijk overschot, en gebruikers vragen zich af of Irvines lichaam, nog steeds zonder camera, een mysterie herbergt.
Het Topdebat: Mogelijkheid versus Waarschijnlijkheid

Of Mallory en Irvine punten verzamelden, hangt af van hun vaardigheden en de uitdagingen van de berg. Mallory’s bergbeklimmingskunsten, door zijn teamgenoten omschreven als “verbluffend”, en Irvines aanpassingen aan zijn zuurstofsysteem (waardoor de capaciteit werd verhoogd tot 10 uur) wijzen op enige vaardigheid, aldus de Everest Archives uit 1924. De ontbrekende camera en foto suggereren dat ze mogelijk de top hebben bereikt, aangezien afdalingen riskanter zijn, aldus het Mountaineering Journal . De tweede col op 8500 meter, een rotswand van 30 meter, is echter ontmoedigend zonder moderne ladders, aldus de Mountaineer . Experts schatten een kans op succes van 10 procent met uitrusting uit de jaren 20 (tweedjassen, vrijetijdsschoenen en een lage zuurstofstroom, volgens High Altitude Medicine & Biology) . Kodak bevestigt dat film uit de jaren 20 nog steeds ontwikkeld kon worden, aldus Popular Mechanics , maar het gebrek aan Irvine’s film blijft een open vraag. Op Facebook worden discussies gevoerd waarin second-pass-diagrammen worden getoond. Gebruikers zijn verdeeld over de vraag of Mallory genialiteit geschikt is voor de vergelijking met de technologische beperkingen van die tijd. Hierdoor blijft de discussie levendig.
Culturele en historische impact

Het verhaal van Mallory en Irvine overstijgt bergbeklimmen en belichaamt de Britse zoektocht naar verlossing na de oorlog. Hun herdenking in 1924 in St. Paul’s Cathedral, bijgewoond door de koninklijke familie, bezegelde hun heldenstatus, aldus The Times . Mallory’s “omdat het er is” is een cultureel mantra geworden dat generaties inspireert, aldus National Geographic . De ontdekking in 1999, evenals de voortdurende zoektocht naar Irvine, heeft wereldwijde weerklank gevonden: naar schatting 1,5 miljoen Instagram-berichten met de tag #Malloryirvine2025, volgens Social Blade , delen artefacten van de expeditie. Op sociale media waarschuwen critici voor de risico’s van trofeejacht, terwijl anderen de menselijke geest verheerlijken, aldus Outside Magazine . De saga weerspiegelt de mystiek van Stonehenge en combineert wetenschap en legende, waarbij gebruikers zich afvragen of smeltende gletsjers (0,5 meter per jaar) Irvines lichaam zullen onthullen, aldus Nature Climate Change . Deze combinatie van avontuur en mysterie zorgt voor een virale betrokkenheid en verbindt het hedendaagse publiek met een eeuwenoude zoektocht.

Het mysterie rond de beklimming van de Everest door George Mallory en Andrew Irvine in 1924, verergerd door de ontdekking van Mallory’s lichaam in 1999, blijft een van de grootste raadsels in de bergsport. Hun gedurfde beklimming, geconfronteerd met Britse imperialistische ambities, combineert heldendom, tragedie en onbeantwoorde vragen over hun succes op de top. Voor Facebookgebruikers roept de mix van avontuur, historische betekenis en de verleidelijke hoop Irvines camera te vinden hun nalatenschap en de geheimen van de Everest in twijfel. Terwijl het ijs van de berg steeds meer aanwijzingen prijsgeeft, nodigt de Mallory-Irvine saga ons uit om na te denken: hebben deze pioniers de ultieme prijs gewonnen, of schuilt hun blijvende legende in de moed van hun beklimming?