Tijdens de persconferentie na de dramatische tijdrit stond Tadej Pogačar, zichtbaar vermoeid maar met een opmerkelijke vastberadenheid, voor de microfoons. Journalisten verwachtten een klassiek sportief antwoord over zijn prestaties, de concurrentie en de voorbereiding op de UCI Road World Championships. In plaats daarvan liet Pogačar een bom ontploffen die de sport- en zakenwereld op zijn grondvesten deed schudden. Op de vraag of hij zou meewerken aan een promotiecampagne voor Tesla, een van de grootste sponsors die zich achter het evenement had geschaard, was zijn antwoord kort, scherp en schokkend: “Elon Musk, maak van mij geen sportwagen.”

Deze enkele zin veroorzaakte onmiddellijk een golf van opschudding. Het was niet alleen een duidelijke afwijzing van commerciële druk, maar ook een statement dat klonk als een openlijke aanval op de strategieën van de machtige miljardair. Musk, bekend om zijn drang om iconen uit de sportwereld in te zetten voor zijn merken, had duidelijk gerekend op het charismatische imago van Pogačar om Tesla als synoniem voor snelheid en duurzaamheid te profileren. Maar de Sloveense kampioen koos er bewust voor om zijn sportieve identiteit te scheiden van commerciële belangen.

Op sociale media barstte de discussie los. Sommigen prezen Pogačar voor zijn moed, noemden hem een zeldzaam voorbeeld van een sporter die zijn principes boven geld stelde. “Hij is niet te koop, en dat maakt hem juist groter,” schreef een fan op X. Anderen zagen het als een riskante stap die zijn relatie met sponsors zou kunnen schaden. Analisten wezen er bovendien op dat in een tijd waarin topsport grotendeels afhankelijk is van sponsordeals, zulke uitspraken zelden zonder gevolgen blijven.

De internationale pers sprong bovenop het verhaal. Grote kranten van New York tot Londen, van Parijs tot Berlijn, plaatsten Pogačar’s uitspraak op hun voorpagina’s. Het beeld van een atleet die een van de machtigste ondernemers ter wereld durfde te trotseren, werd omschreven als een “David versus Goliath”-moment. Sommigen vergeleken het zelfs met historische sportieve statements waarin atleten hun stem lieten horen tegen machtige structuren.

Intussen bleef Pogačar rustig. Hij benadrukte later dat zijn woorden niet bedoeld waren als persoonlijke aanval op Musk, maar als bescherming van zijn sportieve integriteit. “Ik ben een wielrenner, geen mascotte van een technologiebedrijf,” zei hij. Toch bleef de toon hard genoeg om de boodschap duidelijk te maken: zijn prestaties en identiteit behoren hem toe, niet de marketingmachines eromheen.

Of dit de start is van een breder debat over de rol van sponsoring in de topsport, valt nog te bezien. Eén ding staat echter vast: Tadej Pogačar heeft, met slechts twaalf woorden, een wereldwijde storm veroorzaakt die nog lang zal nazinderen.