Barcelona behaalde een 3-1 overwinning op Real Oviedo, maar wie dieper naar het spel keek, zag dat het meest controversiële punt niet de aanval was, maar het falen van het verdedigingssysteem. In een wedstrijd waarin de Blaugrana het balbezit domineerden en talloze kansen creëerden, had men eigenlijk een clean sheet en een absolute overmacht mogen verwachten. Toch slaagde Oviedo – een ploeg die niet al te hoog wordt ingeschat – erin vrij eenvoudig het doel van Barça te doorbreken, waardoor de ernstige gaten in de achterhoede blootgelegd werden.

De eerste zwakte kwam voort uit het gebrek aan concentratie van de centrale verdedigers. Bij de situatie die tot het tegendoelpunt leidde, leek de defensie van Barça enkel toe te kijken hoe de tegenstander combineerde en afrondde, in plaats van in te grijpen of elkaar te dekken. De verdedigers bewogen traag en verloren volledig hun positiegevoel, iets wat onaanvaardbaar is voor een team dat de La Liga-titel ambieert. Niet alleen bij het doelpunt, maar ook bij meerdere counters van Oviedo ontstonden enorme ruimtes, waardoor de doelman hard moest werken om erger te voorkomen.

De tweede zwakte lag bij de steun vanuit het middenveld. Coach Hansi Flick hanteerde een hoge pressing, maar vaak zakten de middenvelders niet tijdig terug na balverlies. Daardoor werd de afstand tussen middenveld en verdediging groter, wat Oviedo ruimte gaf om te profiteren. Simpele steekpasses of lange ballen waren al genoeg om de wankele structuur van de defensie van Barça open te breken. Dit is een structureel probleem en kan niet aan een individu alleen worden toegeschreven.

De derde zwakte is het gebrek aan samenhang. Barça beschikt over goede individuele verdedigers, maar ze functioneren niet als een geheel. Meerdere keren bleek dat centrale verdedigers en backs elkaar niet begrepen, wat leidde tot verkeerde momenten van doordekken of het volledig vrijlaten van tegenstanders. Wanneer een team verdedigend niet synchroon beweegt, is een tegendoelpunt bijna onvermijdelijk, ongeacht de sterkte van de tegenstander.

De 3-1 zege mag de fans dan tevreden stellen qua score, maar kan de problemen in de defensie niet verbergen. Als een middenmoter als Oviedo Barça al in de problemen brengt, wat gebeurt er dan tegen Real Madrid, Atlético of zelfs Girona – ploegen met veel krachtigere aanvallen? De supporters mogen blij zijn met de drie punten, maar moeten zich ook zorgen maken: als de problemen achterin niet snel worden opgelost, verandert de droom om kampioen te worden in een zware en wellicht onhaalbare uitdaging.