Op 20 maart 1899 vond er een historische gebeurtenis plaats in de Sing Sing-gevangenis in New York City, maar niet om redenen die vreugde hadden kunnen opwekken. Martha Place, een 49-jarige huishoudster uit Brooklyn die gemeenteraadslid werd, werd de eerste vrouw die stierf in de elektrische stoel, de straf voor de brute moord op haar 17-jarige stiefdochter Ida. De misdaad, aangewakkerd door jaloezie en woede, omvatte zuur en verstikking, wat het publiek in een kwaad daglicht stelde en haar neerzette als de “Brooklyn Moordenaar”. Haar executie, beladen vanwege haar geslacht, veroorzaakte een sensatie en blijft het publiek boeien, met gebruikers op sociale media die schokkende foto’s en knipsels delen. Dit verslag van Martha Places bewogen leven, haar gruwelijke misdaad en haar historische executie biedt een huiveringwekkende blik op de donkere krochten van menselijke emotie en de evolutie van de doodstraf in de Verenigde Staten. Laten we dieper ingaan op de details die deze zaak tot een mijlpaal maakten.

Een foto van Martha Place, genomen in de Sing Sing-gevangenis. 1899.

Het getroebleerde leven van Martha Place

Place werd geboren als Martha (Mattie) Garrettson op 18 september 1849 in Millstone, New Jersey. Haar leven werd al op jonge leeftijd gekenmerkt door ontberingen. Op 23-jarige leeftijd raakte ze door een vreselijk ongeluk – een rijdende slee raakte haar in haar hoofd – wat haar blijvende gevolgen opleverde. Haar broer beweerde later dat ze “nooit volledig hersteld was”, aldus de  Trentonian  . Dit trauma heeft mogelijk haar latere worstelingen beïnvloed, waaronder een mislukt huwelijk en het verlies van haar enige kind, dat ze had geadopteerd nadat haar man haar had verlaten en was overleden. Toen ze werk vond als huishoudster in Brooklyn, was Martha’s leven een aaneenschakeling van tegenslagen die de basis legden voor haar afglijden naar geweld.

Later schreef de pers dat jaloezie Martha Place ertoe had aangezet haar stiefdochter te vermoorden.

In Brooklyn werkte Martha voor William Place, een weduwnaar met een jonge dochter, Ida. Door hun huwelijk werd Martha de stiefmoeder van Ida, maar in plaats van harmonie in het gezin liepen de spanningen op. De  New York Times  berichtte tijdens haar proces in 1898 dat Ida’s jaloezie op Martha, die volgens haar door haar man werd aangewakkerd, “al snel omsloeg in haat jegens het kind”. Naarmate Ida ouder werd, groeide Martha’s wrok, aangewakkerd door haar eigen onzekerheden en het contrast tussen hen. Deze sluimerende jaloezie, zoals @historyvibes tweette, “veranderde een gouvernante in een moordenares; Martha’s val was Martha’s val.” Haar verhaal getuigt van een tragische spiraal, waarin persoonlijk leed en vermeende beledigingen culmineerden in een ondenkbare daad.

De afschuwelijke moord op Ida Place

Martha Place vermoordde haar 17-jarige stiefdochter, Ida Place, in 1898.

Op 7 februari 1898 liep een heftige ruzie in het huis van de familie Place in Brooklyn uit op een nachtmerrie. Volgens het boek  “Incredible True Stories of Executions of Women”  van Geoffrey Abbot kwamen Martha en William in botsing, waarbij Ida de kant van haar vader koos. Nadat William naar zijn werk was vertrokken, confronteerde Martha haar stiefdochter. Later vertelde ze de politie, volgens The  New York Times  : “Zijn dochter koos zijn kant, zoals ze vaak deed, en sloeg haar slaapkamerdeur voor mijn neus dicht toen ik met hem wilde praten. Dit maakte me boos, dus nam ik wat zuur van het bureau van mijn man en gooide het in zijn gezicht.” De aanval was heftig: Marcha spetterde het zuur in Ida’s gezicht, wat ondraaglijke pijn veroorzaakte. De autopsie suggereert dat de aanval daar niet eindigde; Ida stikte waarschijnlijk doordat het beddengoed op haar werd “gestapeld” terwijl ze kronkelde.

Martha’s gewelddadigheid hield niet op bij Ida. In afwachting van de terugkeer van haar man bewapende ze zich met een bijl die ze in de kelder had gevonden. Ze beweerde: “Ik was bang dat hij me zou aanvallen.” Toen William arriveerde, sloeg ze hem, waardoor hij bebloed en strompelend de straat op strompelde om hulp te zoeken. Martha vluchtte vervolgens naar de keuken en probeerde zelfmoord te plegen door het gas aan te zetten, maar de politie hield haar tegen voordat ze dat kon doen. De wreedheid van de misdaad, zoals @Crimehistory schreef: “Brooklyn, zuur, verstikking en een aanval met een bijl, allemaal op één dag? Martha Place was een nachtmerrie.” De publieke verontwaardiging leidde tot intense media-aandacht, wat de weg vrijmaakte voor een sensationeel proces.

Krantenverslaggeving over het Martha Place-proces en de doodstraf in de New York Journal.

Het historische proces en de doodstraf

Het proces van Martha Place in juli 1898 trok journalisten die graag verslag deden van de “Brooklyn Murderess”. De  New York Times  beschreef haar als stoïcijns, met een rattengezicht dat pas veranderde in een “sardonische glimlach” toen William getuigde. El  Mundo  merkte op: “Haar gezicht is niet aangenaam. Ze ziet eruit als een vrouw die het grootste deel van haar leven heeft getobd.” Het bewijs was overweldigend: Martha’s bekentenis, de bevindingen van de autopsie en Williams getuigenis schetsten een beeld van voorbedachte rade, gemotiveerd door jaloezie. Veroordeeld voor moord met voorbedachte rade werd ze ter dood veroordeeld, een vonnis dat de natie schokte vanwege de gebruikte methode: de elektrische stoel, een relatief nieuwe uitvinding die sinds zijn debuut in 1890 alleen bij mannen werd gebruikt.

De kranten berichtten uitgebreid over Martha Place’s laatste dagen in de gevangenis.

Martha’s advocatenteam diende een verzoek tot gratie in bij gouverneur Theodore Roosevelt van New York, maar hij weigerde en verklaarde: “Mijn medeleven in strafzaken gaat uit naar de benadeelde partij, niet naar de schuldige partij”, aldus de  Trentonian  . De beslissing om een vrouw te executeren met de elektrische stoel was ongekend, wat de bekendheid van de zaak versterkte. Zoals @nyhistory tweette: “Het proces in Martha Place ging niet alleen over moord; het was een test van de grenzen van de elektrische stoel. Kon een vrouw ermee behandeld worden?” De fascinatie van het publiek voor haar misdaad en straf onderstreepte de morbide nieuwsgierigheid van die tijd naar de nieuwe grenzen van de doodstraf.

De executie: een historische en zorgwekkende stap

Op 20 maart 1899 liep Martha Place de executiekamer van de Sing Sing-gevangenis binnen in een zelfgemaakte zwarte jurk. Ondanks haar hoop op uitstel op het laatste moment, zoals de  Trentonian opmerkte  , bleef ze “redelijk kalm”. De elektrische stoel, die in 1890 voor het eerst op William Kemmler werd gebruikt met gruwelijke gevolgen (waarvoor twee schokken nodig waren), vormde een unieke uitdaging voor een vrouwelijke gevangene. De beulen, die gewend waren aan mannen, hadden moeite met Martha’s lange, dikke grijze haar, dat geknipt moest worden om er voorhoofdelektroden in te passen, en haar lange rok, die kortgeknipt was om discreet enkelelektroden te kunnen bevestigen, om zo haar bescheidenheid te bewaren.

Aangevallen op de elektrische stoel, waren Martha’s laatste woorden: “Zo helpe mij God.” Een schok van 1760 volt maakte seconden later, op 49-jarige leeftijd, een einde aan haar leven.  San Francisco Call  vergelijkt haar kalmte met een eerdere executie van een vrouw: “De laatste vrouw die in deze staat ter dood werd veroordeeld, ging schreeuwend en worstelend naar de galg, maar Mrs. Place gaf nauwelijks een kik.” Haar executie markeerde een sombere mijlpaal, de eerste van 4374 executies met de elektrische stoel in de Verenigde Staten tussen 1890 en 2010, volgens een onderzoek uit 2014. Zoals @deathpenaltyfacts schreef: “De executie van Martha Place was niet zomaar een straf, het was een keerpunt in de manier waarop Amerika moordde.”

De erfenis van de ‘Brooklyn Killer’

Het verhaal van Martha Place overstijgt haar misdaad en plaatst haar binnen de geschiedenis van de doodstraf. Haar executie benadrukte de groeiende rol van de elektrische stoel als executiemethode, wat vragen opriep over de menselijkheid ervan en de toepassing ervan op vrouwen. De logistieke uitdagingen, verergerd door haar kapsel en kleding, benadrukten de onervarenheid van die tijd met het executeren van vrouwen, terwijl haar stoïcijnse houding contrasteerde met de sensationele manier waarop de media haar afschilderden als een koelbloedige moordenaar. Haar zaak, zoals gedeeld door @truecrimetales, “laat zien hoe jaloezie levens kan verwoesten, maar ook hoe gerechtigheid net zo wreed kan zijn als de misdaad zelf.”

Martha’s nalatenschap blijft een veelzeggend getuigenis van de ongebreidelde emoties en harde realiteit van de rechtspraak aan het einde van de 19e eeuw. Haar foto van Sing Sing, die veelvuldig online en in nieuwsartikelen in de  El Paso Daily Herald  en  New York Magazine werd gedeeld,  bestendigt haar verhaal en herinnert ons aan de menselijke prijs van misdaad en straf. Hoewel haar daden onverdedigbaar waren, markeerde haar executie een keerpunt in de evolutie van de doodstraf en beïnvloedde ze debatten die tot op de dag van vandaag voortduren.

Martha Places reis van getraumatiseerde vrouw tot “Brooklyn Killer”, de eerste vrouw die op de elektrische stoel werd geëxecuteerd, is een angstaanjagend hoofdstuk in de Amerikaanse geschiedenis. Haar brute, door jaloezie ingegeven moord op Ida Place schokte de natie, terwijl haar executie de complexiteit van het toepassen van nieuwe technologieën op de rechtspraak benadrukte. De levendige details – zuur, bijl en historische elektrocutie – wakkerden de fascinatie aan op sociale media, waar fans haar verhaal van tragedie en horror deelden. Terwijl we terugkijken op Martha’s leven en dood, worden we herinnerd aan de dunne lijn tussen menselijke kwetsbaarheid en de onomkeerbaarheid van daden. Deel je gedachten hieronder: Was Martha Place een monster, gevormd door de omstandigheden, of rechtvaardigde haar misdaad haar grimmige lot? Laten we dit duistere verhaal levend houden door de schaduwen van de rechtspraak te verkennen.