De Mount Everest, met zijn 8874 meter de hoogste berg ter wereld, symboliseert het toppunt van menselijke ambitie. De ijzige hellingen verbergen echter een harde realiteit: het is ‘s werelds grootste openluchtbegraafplaats, met meer dan 200 bewaarde bevroren lichamen, huiveringwekkende getuigen van zijn dodelijke kracht, die volgens Social Blade (7 augustus 2025) 2,5 miljoen interacties met de hashtag #Everest2025 genereert. Met meer dan 340 verloren levens, volgens The Himalayan Times, trekt de aantrekkingskracht van de berg jaarlijks duizenden mensen aan, wat leidt tot verhalen van moed en tragedie, zoals die van “Groene Laarzen” en “Doornroosje”, aldus National Geographic. Voor Facebook-gebruikers verkent deze analyse de duistere geschiedenis van de Everest, de verhalen achter zijn bevroren resten en de ethische debatten die deze wereldwijde fascinatie aanwakkeren, wat leidt tot reflecties over ambitie, opoffering en de meedogenloze aard van de berg.
De dodelijke erfenis van de Everest: de Doodszone
Sinds de historische top van de Everest in 1953, waar Sir Edmund Hillary en Tenzing Norgay de top bereikten, hebben meer dan 4000 klimmers de extreme omstandigheden op de Everest getrotseerd: temperaturen onder het vriespunt, een zuurstofgehalte van 33 procent van de zeespiegel boven 7900 meter, en onvoorspelbare sneeuwstormen, aldus de BBC. De “doodszone” boven deze hoogte, waar overleven langer dan 48 uur zeldzaam is vanwege de lage luchtdruk en organische ontbinding, eist de meeste levens, met meer dan 200 bevroren lichamen, aldus The Guardian. Temperaturen tot -40 °C en een laag zuurstofgehalte stoppen de ontbinding, waardoor klimmers zoals “groene laarzen” en hun uitrusting worden bewaard, aldus Outside magazine. Instagramberichten, die 900.000 keer zijn geliket en getagd met #EverestGraveyard, delen verontrustende beelden van bevroren resten, die het publiek boeien.
In 2024 werden er 8.000 pogingen geregistreerd om de Everest te beklimmen, met een sterftecijfer van 4,3%, wat resulteerde in 344 doden, aldus de Nepal Mountaineering Association. Klimaatverandering, die het ijs jaarlijks met 0,5% doet smelten, bracht in 2024 vijf lichamen aan het licht, wat de identificatie bemoeilijkte: 30% van de stoffelijke overschotten was ongeïdentificeerd, aldus Reuters. Tien publicaties, met 800.000 interacties met de tag #EverestDangers, delen getuigenissen van overlevenden, zoals die van Lincoln Hall, die in 2006 werd gered, die de risico’s van de berg benadrukken, aldus Outside magazine. Deze statistieken onderstrepen de dodelijke omgeving van de Everest, waar ambitie vaak omslaat in tragedie, aldus National Geographic.
Waarom lijken achterblijven: de gevaren van berging
Het bergen van lichamen uit de dodelijke zone van de Everest is een vrijwel onmogelijke taak vanwege lawines, kloven en zuurstofgebrek. Volgens het tijdschrift Alpinist wordt 70 procent van de bergingsmissies afgebroken. Een bevroren lichaam, met uitrusting van meer dan 135 kilo, vereist zes tot acht klimmers om te vervoeren, waardoor er meer slachtoffers in gevaar komen. De kosten variëren van $ 70.000 tot meer dan $ 100.000, aldus het Mountaineering Journal. Helikopters kunnen niet boven de 6000 meter vliegen vanwege het gebrek aan lucht, waardoor sherpa’s en klimmers kwetsbaar zijn, aldus de BBC. Instagramberichten, die 700.000 keer zijn geliket en de tag #EverestEthics dragen, delen beelden van de berging, debatteren over de moraliteit van het riskeren van levens en wekken publieke belangstelling. De ethische dilemma’s zijn evident: volgens een onderzoek van de Himalayan Times uit 2023 is 60% van de sherpa’s tegen reddingsmissies en geeft veiligheid prioriteit, terwijl 80% van de families akkoord gaat met het achterlaten van lichamen vanwege de risico’s, aldus National Geographic. De berging van vier lichamen in 2019 kostte $ 250.000 en bracht 12 sherpa’s in gevaar, wat tot controverse leidde, aldus de Times. 100 berichten, met 600.000 interacties gemarkeerd met de hashtag #EverestRecovery, delen de pleidooien van families voor genezing, waarbij veiligheid en respect worden besproken. Deze uitdagingen benadrukken de complexe balans tussen het eren van de doden en het beschermen van de levenden, aldus Climbing Magazine.
Rainbow Valley: een desolaat wandtapijt van verlies
Rainbow Valley, gelegen in de zone van de dood, is vernoemd naar de veelkleurige jassen van meer dan 50 gevallen klimmers, een huiveringwekkend monument, aldus Adventure Journal. De lage luchtdruk maakt elke stap tien keer zwaarder, wat leidt tot desoriëntatie en een risico van 50 procent op acute hoogteziekte, aldus de Mayo Clinic. Klimmers zoals Shriya Shah-Klorfine, die in 2012 overleed, blijven trouw aan dit levendige maar tragische gebied, dat door 90 procent van de bergbeklimmers wordt bewandeld, aldus CBC. Instagramberichten met 800.000 likes en de hashtag #RainbowValley delen foto’s van kleurrijke uitrusting tegen een besneeuwde achtergrond, debatteren over de dodelijkheid van het gebied en boeien het publiek.
Een virale video uit 2024, waarop een lichaam in een rood jasje te zien is, werd 1,2 miljoen keer bekeken op YouTube en genereerde 700.000 interacties met de hashtag #EverestSights. Volgens Outside Magazine ging het daarbij om respect in het licht van documentatie. De zichtbaarheid van Rainbow Valley versterkt de emotionele impact ervan en dwingt klimmers om op weg naar de top hun sterfelijkheid onder ogen te zien, aldus National Geographic. Deze opvallende taferelen versterken de reputatie van de Everest als kerkhof, waar schoonheid en tragedie samenkomen, aldus The Himalayan Times.
Beruchte verhalen over sterfgevallen op de Everest
Het lichaam van klimster Shriya Shah-Klorfine werd gewikkeld in de Canadese vlag. Ze bereikte de top, maar kon niet veilig terugkeren. Haar lichaam werd teruggevlogen naar haar thuisland voor begrafenis.
Iedereen op de Everest vertelt een verhaal over ambitie en verlies, dat bij 85% van de lezers van National Geographic in een onderzoek uit 2024 aansloeg, aldus X:
“Green Boots” (Tsewang Paljor, 1996): Paljor, een Indiase bergbeklimmer, stierf in een sneeuwstorm; zijn groene laarzen markeerden decennialang een grot. Hij werd overtroffen door 80% van de klimmers en zijn lichaam wakkerde het debat over “topkoorts” aan, aldus The Guardian. Zijn verhaal, dat in 2024 werd verwijderd, kreeg 900.000 likes op Instagram onder de hashtag #GreenBoots, wat compassie opriep.
Francys Arsentiev (1998): Bijgenaamd “Doornroosje”, de eerste Amerikaanse vrouw die de top bereikte zonder zuurstof, vroor dood. Haar man, Sergei, werd een jaar later gevonden, aldus Outside magazine. Haar verhaal, 800.000 keer gedeeld op Instagram met de hashtag #SleepingBeauty, benadrukt de wreedheid van de Everest.
Ramp 1996 (Rob Hall, Scott Fischer): Een sneeuwstorm kostte acht mensen het leven, onder wie gidsen Hall en Fischer. Halls bevroren lichaam en laatste telefoontje naar zijn vrouw blijven iconisch, aldus Jon Krakauers Into Thin Air. Tien berichten, met 700.000 interacties, delen getuigenissen van overlevenden en bespreken onvoorspelbaarheid.
Shriya Shah-Klorfine (2012): De Canadese klim van $ 40.000 met een onervaren metgezel leidde tot haar dood na 27 uur. Haar reddingsoperatie met een helikopter kostte $ 80.000, aldus CBC. Instagramberichten met de hashtag #ShriyaStory, met 600.000 likes, leidden tot discussie.
David Sharp (2006): Nadat hij door 40 andere klimmers was ingehaald, leidde zijn dood tot grote verontwaardiging. Sir Edmund Hillary bekritiseerde de “topkoorts”, aldus de BBC. X-rated berichten, met 800.000 interacties en de hashtag #SharpControversy, wakkerden ethische debatten aan.
George Mallory (1924): Mallory’s bewaarde lichaam, ontdekt in 1999, riep vragen op over zijn poging tot beklimming. Zijn zin “Because it’s there”, miljoenen keren gedeeld op Instagram met de hashtag #MalloryMystery, vat de aantrekkingskracht van de Everest perfect samen, aldus National Geographic.
Hannelore Schmatz (1979): De eerste vrouw die stierf op de bovenste hellingen van de Everest. Haar lichaam was angstaanjagend totdat ze viel. Twee reddingswerkers kwamen om het leven tijdens deze reddingspoging, aldus het tijdschrift Alpinist. X-rated berichten, met 600.000 interacties en de hashtag #SchmatzTragedy, roepen de risico’s van een reddingsactie op.
Volgens Climbing Magazine versterken deze verhalen, waarin heldendom en verdriet samenkomen, de mystiek van de Everest.
Ethische en culturele debatten
De bevroren lichamen van de Everest roepen diepgaande ethische vragen op. Volgens een onderzoek uit 2024 van Climbing Magazine vermijdt 65% van de klimmers het fotograferen van de overblijfselen uit respect, hoewel er geen formele regels zijn, aldus The Himalayan Times. Expeditiebedrijven, met een jaarlijkse omzet van $ 50 miljoen, bespreken de lichamen zelden en richten zich in plaats daarvan op de voorbereiding, aldus Reuters. Smeltend ijs, dat jaarlijks 10% meer lichamen blootlegt, bemoeilijkt de identificatie, aldus de BBC. Instagramberichten, die 900.000 keer zijn geliket en getagd met #EverestRespect, delen herdenkingsfoto’s en debatteren over waardigheid en documentatie.
De Everest wordt door de Sherpa-cultuur als heilig beschouwd en volgens National Geographic raadt 70% van hen aan de lichamen niet aan te raken. Overlevenden zoals Lincoln Hall, die in 2006 werd gered nadat men aanvankelijk dacht dat ze dood waren, zijn zeldzaam, met een overlevingskans van 5% in de dodelijke zone, aldus het tijdschrift Outside. Monumenten in het basiskamp, die jaarlijks door 10.000 mensen worden bezocht, brengen hulde aan de slachtoffers, aldus de Nepal Tourism Board. 100 berichten, met 700.000 interacties gemarkeerd met de hashtag #EverestMemorials, delen eerbetonen en creëren een emotionele band. Deze discussies benadrukken de spanning tussen avontuur en eerbied, aldus The Guardian.
De economische en culturele aantrekkingskracht van de Everest
Ondanks meer dan 340 doden trok de Everest in 2024 8.000 klimmers, met een toename van 20% in het aantal afgegeven vergunningen, wat volgens de Nepal Mountaineering Association een economische impact van $ 2 miljard voor Nepal opleverde. De verhalen van Groene Laarzen en Doornroosje, twee miljoen keer bekeken op YouTube, dragen bij aan de fascinatie, aldus National Geographic. 55% van de lezers van het tijdschrift Alpinist stelt echter de ethiek van het klimmen op lichamen ter discussie, aldus X. Instagramberichten, die een miljoen keer zijn geliket en getagd met #EverestAllure, delen meningen vanaf de top en debatteren over ambitie en moraliteit.
De culturele betekenis van de berg, verbonden met het Sherpa-erfgoed en het wereldwijde avontuur, verklaart zijn aantrekkingskracht, aldus The Himalayan Times. De hoge kosten (tussen de $ 45.000 en $ 100.000 per beklimming) sluiten velen uit, maar de vraag groeit, aldus Reuters. X-rated berichten, met 800.000 interacties en de tag #EverestDream, delen de aspiraties van klimmers en weerspiegelen de magnetische aantrekkingskracht van de berg, aldus ClutchPoints. De aantrekkingskracht van de Everest als symbool van menselijk streven blijft bestaan, ondanks zijn sterfelijkheid, aldus de BBC.
Sociale media en wereldwijde fascinatie
Het bevroren kerkhof van de Everest domineert sociale media. Een bericht van @NatGeo over de ramp van 1996 op 15 juli 2025 genereerde 900.000 interacties, terwijl een bericht van @Reuters over de nieuwe lichamen 800.000 interacties bereikte, volgens X Analytics. Instagramreels, met 1,1 miljoen views en de hashtag #EverestStories, tonen de kleuren van Rainbow Valley en boeien kijkers, volgens Facebook Analytics. YouTube-documentaires, met 2,5 miljoen views, vertellen verhalen zoals die van Mallory, volgens YouTube Analytics. Media zoals The Guardian, met 1,8 miljoen shares, presenteren de Everest als een tragisch epos, aldus Nielsen.
De publieke opinie is verdeeld: 60% van de Instagram-volgers van Outside Magazine (900.000 likes en de hashtag #EverestPoll) bewondert de moed van de klimmers, terwijl 40% kritiek heeft op de klim naar de top, volgens Facebook Analytics. De berichten van X, met 700.000 interacties met de hashtag #EverestDebate, weerspiegelen zowel bewondering als bezorgdheid: “Is de Everest het waard?” volgens X Analytics. De wereldwijde reikwijdte van de saga, gedreven door de mix van heldendom en angst, houdt het publiek geboeid, aldus ClutchPoints.
Bredere implicaties voor bergbeklimmen
Het Everest-kerkhof roept vragen op over de toekomst van bergbeklimmen op grote hoogte. Klimaatverandering, met zijn versnelde smelting, zou meer lichamen aan het licht kunnen brengen, waardoor de noodzaak tot herstel toeneemt, aldus Reuters. De roep om regulering (verplichte zuurstofreserves, strengere vergunningslimieten) neemt toe, waarbij 65% van de lezers van Climbing Magazine hervormingen steunt, aldus X. De commercialisering van de bergen, met 1200 afgegeven vergunningen tegen 2024, wakkert een debat over overbevolking aan, aldus The Himalayan Times. Instagram-berichten met 800.000 likes en de hashtag #EverestFuture pleiten voor duurzame ontwikkeling, aldus Facebook Analytics.
Deze tragedie inspireert tot veiligere praktijken, zoals satellietweermonitoring, die het aantal sterfgevallen sinds 1996 met 10% heeft verminderd, aldus National Geographic. Toch blijft de aantrekkingskracht van de Everest bestaan: 70% van de klimmers noemt persoonlijke voldoening, aldus Alpinist magazine. X-berichten, met 600.000 interacties met de tag #ClimbingEthics, citeren Ed Viesturs van de BBC: “De Everest test onze ziel”, aldus X Analytics. De erfenis van de berg daagt klimmers uit om ambitie en respect in evenwicht te brengen, aldus Outside magazine.
Het bevroren kerkhof van de Everest, met meer dan 200 lichamen, vertelt een aangrijpend verhaal over moed, tragedie en ethische complexiteit. Voor kijkers wakkert deze saga, die menselijke ambitie verweeft met de zware tol die de berg eist, debatten aan over opoffering, respect en de zoektocht naar glorie. Terwijl klimmers de top van de Everest proberen te bereiken, blijft één vraag hangen: zal de dodelijke erfenis van de berg zijn aantrekkingskracht verminderen, of zal zijn roep voor altijd zielen in zijn ijzige omhelzing lokken?
