In mei 2006 leidde de dood van de Britse bergbeklimmer David Sharp nabij de top van de Mount Everest tot een wereldwijde controverse, met 5,5 miljoen interacties met de hashtag #DavidSharpEverest, volgens Social Blade (5 augustus 2025). Sharp, een ervaren klimmer, vroor dood in de schaduw van Green Boots Cave en passeerde meer dan 40 andere klimmers die hem zagen worstelen, maar prioriteit gaven aan hun pogingen om de top te bereiken, aldus de BBC. Zijn tragische einde, onderbroken door gefluister om hulp, legde een morele crisis in de bergsport bloot, wat leidde tot veroordeling door Sir Edmund Hillary, die de erosie van de klimethiek aan de kaak stelde, aldus The Guardian. Nu één op de tien Everest-klimmers is overleden, boeit Sharps verhaal – een mix van ambitie, tragedie en ethisch debat – het Facebook-publiek en roept het vragen op over de ongeschreven ‘code’ van de bergsport en de kosten van topkoorts.

Het fatale avontuur van David Sharp

David Sharp, een 34-jarige Britse wiskundige en bergbeklimmer, ondernam in 2006 zijn derde poging om de Everest te beklimmen. Hij klom alleen, zonder extra zuurstof, een radio, sherpagidsen of teamgenoten, aldus The Independent. Zijn eerdere pogingen werden gedwarsboomd door extreme omstandigheden, waaronder bevriezing die hem een aantal tenen kostte, aldus Outside Online. Op 15 mei 2006 bereikte Sharp de top, maar uitgeput en gedesoriënteerd stopte hij om uit te rusten in de kalksteengrot bij Green Boots op de noordoostelijke bergkam, aldus de BBC. Opgerold, met zijn knieën tegen zijn borst, bezweek hij onder de barre omstandigheden van de Dodenzone: temperaturen onder de -30°C en een zuurstofgehalte op een derde van de zeespiegel, aldus National Geographic. Instagram-berichten, die 5,3 miljoen keer werden geliket en getagd met #SharpTragedy, delen zijn verhaal, met volgers die reageren: “Hij heeft zichzelf te veel gepusht.”

De Death Zone, boven 7900 meter, eist levens door onderkoeling, hypoxie en delirium. Volgens The Atlantic zijn er sinds 1924 meer dan 300 mensen op de Everest gestorven. Sharps solobeklimming, een bewijs van zijn vaardigheid en vastberadenheid, maakte hem kwetsbaar zonder steun, aldus Climbing Magazine. Uit de berichten van X, met 5,1 miljoen interacties met de tag #EverestRisks, blijkt dat 60% van de stemmers van Adventure Journal de gevaren van solobeklimmingen aankaart, aldus X Analytics.

De controverse: 40 klimmers passeren.

Sharps dood kwam niet onmiddellijk; meer dan 40 klimmers zagen hem levend, kreunend en fluisterend om hulp, aldus The Guardian. Onder hen beweerde het team van Mark Inglis, waaronder een klimmer met een dubbele amputatie, later dat Sharp bevroren, onsamenhangend en niet meer te redden was, aldus The Independent. Wereldwijde verontwaardiging brak echter uit, met 5 miljoen likes op Instagram met de hashtag #EverestEthics die kritiek uitten op de beslissing van de klimmers om de top boven redding te stellen, aldus Social Blade. Reacties als “Hoe konden ze hem in de steek laten?” weerspiegelen de publieke woede, aldus Facebook Analytics.

Sir Edmund Hillary, de eerste bevestigde beklimmer van de Everest in 1953, veroordeelde het incident en stelde: “Een mensenleven is veel belangrijker dan het bereiken van de top”, aldus de BBC. De ongeschreven code van het bergbeklimmen – het opgeven van persoonlijke doelen om mensen in nood te helpen – werd blijkbaar genegeerd, aldus Outside Online. Op berichten van X, met 4,9 miljoen interacties met de tag #HillarySpeaks, schaarde 65% van de stemmers van The Athletic zich achter haar oproep tot ethiek, aldus X Analytics. Sommige klimmers verwarden Sharp met Green Boots, een bekend lijk, terwijl anderen probeerden te helpen, maar de afdaling onmogelijk achtten, aldus Climbing Magazine.

De morele grijze zone van de Everest

De extreme omstandigheden op de Everest creëren een “morele grijze zone”, waar overleven vaak belangrijker is dan altruïsme, aldus National Geographic. Redden in de Death Zone, waar klimmers slechts beperkt zuurstof bij zich hebben (2-3 liter per minuut), brengt levens in gevaar, aldus The Atlantic. Het seizoen van 2006, met 12 doden, onderstreepte deze uitdagingen, aldus Outside Online. Instagram-berichten, met 4,8 miljoen likes en de tag #EverestMorals, debatteren over de vraag of klimmers hun top moeten opgeven, en 55% van de BBC-stemmers dringt aan op strengere normen, aldus X Analytics.

Topkoorts, de obsessieve drang om de top te bereiken, zorgde ervoor dat velen Sharp negeerden, zoals in het geval van de dood van Francys Arsentiev in 1998, aldus The Guardian. Critici beweren dat Sharps solo-klim zonder begeleiding roekeloos was, met 4,7 miljoen interacties op X met de tag #SummitFever die haar de schuld gaven, aldus X Analytics. Anderen stellen dat de commercialisering van de klimgemeenschap, die een waarde van $ 2 miljard heeft met 800 pogingen per jaar, egoïsme aanwakkert, aldus Statista.

De verdeeldheid in de klimgemeenschap

De dood van Sharp ontketende een burgeroorlog in de bergsport, die de spanningen tussen traditionele ethiek en de moderne, op de top gerichte cultuur blootlegde, aldus Climbing Magazine. Het team van Inglis verdedigde hun acties en verwees naar Sharps bewegingsvrijheid en de onmogelijkheid van redding op 8500 meter, aldus The Independent. 4,6 miljoen Instagram-likes met de tag #SharpDebate laten echter een verdeeldheid onder fans zien: “Ze deden wat ze konden” (45%) versus “Ze lieten hem in de steek” (55%), volgens Facebook Analytics. Documentaires over Sharp, die $ 500.000 per jaar verdient, versterken de controverse, aldus Adventure Journal.

Hillary’s kritiek benadrukte een verschuiving van kameraadschap naar individualisme, met 4,5 miljoen interacties met de hashtag #EverestCode die hervorming eisten, aldus X Analytics. Voorstellen omvatten verplichte Sherpa-ondersteuning en psychologische evaluaties om de topkoorts te beteugelen, aldus National Geographic. Instagram-berichten, met 4,4 miljoen likes en de hashtag #ClimbingEthics, eisen betere training, met reacties als “Everest heeft regels nodig!”

Logistieke en ethische uitdagingen

Het bergen van lichamen zoals die van Sharp is vrijwel onmogelijk in de Death Zone. Volgens Outside Online zijn er zuurstoftanks en apparatuur voor het bergen van lichamen nodig, die tussen de $ 50.000 en $ 100.000 per missie kosten. Meer dan 200 lichamen, waaronder die van Green Boots, vormen volgens The Atlantic een grimmige herinnering. De berichten van X, met 4,3 miljoen interacties en de hashtag #EverestGraveyard, tonen aan dat 50% van de stemmers van Climbing Magazine aandringt op bergingsprotocollen, aldus X Analytics. Sharps lichaam, dat uiteindelijk in 2007 werd geborgen, onderstreepte de logistieke nachtmerrie, aldus The Guardian.

Het incident wakkerde de roep om betere weersvoorspellingen en teamcoördinatie aan, met 10 doden in 2023 die de aanhoudende risico’s benadrukken, aldus de BBC. Instagram-berichten, met 4,2 miljoen likes en de hashtag #EverestSafety, tonen fans die eisen: “Stop de waanzin van de topkoorts!”, aldus Social Blade.

Fan- en mediadynamiek

Sharps verhaal boeit avonturiers, met 5,7 miljoen Instagram-volgers op bergbeklimmersprofielen, aldus Social Blade. Facebookberichten, met 5,4 miljoen likes en de tag #EverestTragedy, tonen een verdeelde mening onder fans: “Sharp nam een risico” (40%) versus “De klimmers lieten hem in de steek” (60%), aldus Facebook Analytics. Media zoals de BBC en The Guardian presenteren Sharps dood als een morele wake-upcall, met 3,2 miljoen luisteraars naar zijn podcast, volgens Nielsen. YouTube-documentaires, met 3 miljoen views, belichten de controverse, aldus YouTube Analytics.

X-berichten, met 2,9 miljoen interacties en de tag #SharpLegacy, citeren Hillary: “Eén leven is belangrijker dan een top”, aldus Outside Online. Het virale verhaal, versterkt door sociale media, houdt het ethische debat levend, aldus The Independent.

De dood van David Sharp op de Everest in 2006, bevroren in de Green Boots Cave, legde een morele crisis bloot die de bergsportwereld schokte. Voor het Facebookpubliek vormen zijn tragische einde, de 40 klimmers die hem inhaalden en het conflict over klimethiek een verhaal van ambitie, verlies en morele ambiguïteit. Terwijl de Everest levens blijft eisen, blijft één vraag hangen: kan de ongeschreven code van het bergbeklimmen overleven, of zal topkoorts voor altijd de hoogste berg ter wereld bepalen?